Çocuğumuzun ağlaması karşısında nasıl bir yol izlemeliyiz ?

✨ Çocuğumuz ağladığında ebeveyn olarak rolümüz ne oluyor?
✨Çocuğumuzun ağlaması sonucunda ebeveyn olarak endişe ve stres devrelerimiz harekete geçer. Dolayısıyla çocuğumuzu dinlemek, ona yardımcı olmak yerine bu stresin kontrolü altına gireriz.
✨ Çocukluğumuzdan itibaren edindiğimiz alışkanlıklar sonucu içimizdeki Kurtarıcı, Zorba ya da Kurbanı harekete geçiririz.
✨Kurtarıcıysak, çocuğumuzu teselli eder sorunu üstleniriz. “Boşver, üzülmene değmez”  Zorbaysak, çocuğumuzu suçlama eğiliminde oluruz. “Kim bilir sen ona ne yaptın?” Kurbansak, sızlanırız. “Tüm olumsuzluklar da hep bizi bulur “
✨ Çocuğumuzun yaşadığı problemler karşısında sahip olduğu olumsuz duyguları (üzüntü, kaygı, öfke…) ile ilgili onunla konuşurken her defasında teselli etmeye kalkışmak, sorununu onun yerine çözmeye çalışmak kendi problemini çözmesine engel olmak ile birlikte anlaşılmadığını, yok sayıldığını hissedebilir.
✨ Böyle durumlarda bir süre sessiz kalıp yorum yapmamak, duygularına eşlik etmek, duygularını paylaşmak, yansıtmak kendisini daha iyi hissetmesini sağlayabilir.
✨ Yaşadığı olumsuz durumlar karşısında ağlayarak gerilimini boşaltmasına izin verilmelidir. ( Ağladığı zaman kıyamam yavruma… Dert ettiğin şeye bak gibi söylemler yerine bu durum seni gerçekten çok üzmüş şeklinde duygu yansıtması yapılması sağlıklı olacaktır.                                      ✨Sakinleşmesinin ardından durum hakkında düşünebilecek ve karar verebilecektir.
✨ Çocuğumuzun üzüntüsünü dinleyip paylaşmalı… Burada “İmgeleme Yöntemine” başvurabilir, bu toksin yüklü gözyaşlarını akıtarak, bedeninin atması gereken bir zehirden kurtulduğunu düşünebiliriz. Çocuğumuzun çektiği acının bizi kötü etkilememesi için gözümüzün önüne bir kap getirelim ve gözyaşlarını akıtarak içinden attığı zehirli sıvıyı bu kaba doldurduğunu hayal edelim. Böylece çocuğumuzun çektiği acılar bizi kötü etkilemez. Çocuğumuzun duygularını dışa vurması konusunda cesaretlendirici bir tutum izlememiz anlaşıldığını hissettirir.